اگر می خواهی زندگی خوبی با همخانه ات داشته باشی، در او دقیق نشو! در هیچ کدام از کارهایش.
به قیافه اش دقت نکن.به راه رفتنش ، غذا خوردنش ،تلفنی حرف زدنش ، تلویزیون دیدنش ، خروپف کردنش ، دستشویی رفتنش،موسیقی گوش کردنش. این را دوازده سیزده سال زندگی مجردی-دانشجویی به من یاد داده است.
مهمترین پیامد زیر یک سقف رفتن، گند زدن به دوستیهاست.
با آدمی که تا دیروز فیلم می دیدید،تئاتر می رفتید، کتاب می خواندید،موسیقی گوش می کردید، غذا می خوردید و لذت می بردید کافیست دو سه ماه همخانه شوید. بروید زیر یک سقف تا مجددا نظرتان را نسبت به مسائل بالا بپرسم.
زیر یک سقف زندگی کردن، قواعد خاص خودش را دارد.کشف این قواعد بیشتر از هر چیزی بر عهده ی غریزه است. غریزه تنها چیزی هست که فریبت نمی دهد. بر خلاف باور هایت، بر خلاف آموخته هایت هیچ وقت دروغ از آب در نمی آید. برای همخانه شدن با کسی به غزیراه ت اطمینان کن. و بعد که با او همخانه شدی ، دیگر در او دقیق نشو. خوش بخت می شوی. قول می دهم.
دوازده سیزده سال زندگی مجردی این چیزها را به من آموخته است.همخانه شدن با کسی بازی احتمالات است.
زندگی ما گاهی میشه دنبال کردن مسیر منحرف دیگران که به اجبار به ما گره خوردند.
من هم این تجربه رو دارم
اما از کنار همه گذشتم و به قول شما به صورتشون خوب نگاه نکردم!
این برام خوب بود...
سلام آقای آذری
چقدر قالبتون قشنگه ...دفتر مشق...
...
به به مبارکا باشه
من هم تجربه خوابگاه داشته ام ...گوساله ای را دیدم که جلوی مادرش سر بریدند و گاو زبان بسته گریه کرد ؛باور کنید راست میگم و من اصلا لب به کبابش نزدم ...هندسه و مثلثات کتاب کوچکی بود با یه عالمه فرمول مزخرف که منم یه بار ۹.۷۵ شدم و لای کتاب را باز کردم و آنقدر گریه کردم که تمام صفحاتش پس از خشک شدن چروک شد...گلد کویست تجربه تلخی است
مررررررسی که من و دعوت کردید و لینک شدم
در این زمینه تجربه ندارم. اما شک دارم فقط غریزه کافی باشه.شاید هم اشتباه میکنم.